Strefa przemarzania

Pod wpływem ujemnych temperatur nasączony wodą grunt zamarza, a z fizyki wiadomo, że woda, zamarzając, zwiększa swoją objętość – i to w każdym kierunku. Grunt zwiększa objętość wskutek zamarzania wody zawartej w porach szkieletu gruntowego. W rezultacie grunt pęcznieje i unosi stojącą na nim budowlę lub miażdży rurę niczym imadło.

Głębokość od powierzchni gruntu, do głębokości której sięgają ujemne temperatury, określa się mianem głębokości przemarzania. Należy przy tym zauważyć, że od głębokości przemarzania gruntu zależy głębokość posadowienia fundamentów oraz układania sieci wodociągowej i kanalizacji zewnętrznej, przyłączy i części kanalizacji wewnętrznej pomiędzy ścianą budynku a studzienką łączeniową z przyłączem. Praktycznie dotyczy to również posadowienia zbiorników wodnych.
Zasady podziału Polski na strefy praktycznie znane są od chwili określenia granic w obecnym kształcie. Nasz kraj podzielony jest na cztery strefy przemarzania gruntu. W zależności od strefy, głębokość przemarzania waha się od 80 do 140 cm. Najpłycej, bo tylko do 80 cm, grunt przemarza w zachodniej i północno-zachodniej Polsce. Przeważający obszar Polski, obejmujący jej część centralną oraz górzystą część południowo-zachodnią, jest położony w drugiej strefie przemarzania. Grunt na tym terenie przemarza do głębokości 1 m. Trzecia strefa przemarzania to południowo-wschodnia, górzysta część Polski, Góry Świętokrzyskie oraz pas północno-wschodni, z wyłączeniem części kraju znajdującej się w samym północno-wschodnim narożniku. W strefie tej grunt przemarza do 120 cm. Pozostała, niewielka część

północno-wschodniej Polski znajduje się w czwartej strefie i mróz może tam sięgać do głębokości 140 cm.

Źródło: http://zasoby.open.agh.edu.pl/~08tszymanski/data/wlasciwosci_gruntow.html